Vandaag naar het Upakare Home! Blije gezichten en enthousiaste jongens. Toch wel een feestje van herkenning. Het zwaar gehandicapte jongetje Chamare, en twee grotere jongens, Ajith en Ajun, zijn vorig jaar overleden. Gelukkig gaat het met de andere jongens goed.

De stapelbedden worden gebruikt, allemaal een bed, matras en klamboe. De slaapruimte ziet er een stuk gezelliger uit. In beide leefruimten zijn de muren crème wit geschiderd en hierdoor oogt het allemaal wat vriendelijker en huiselijker. Vanuit het Suhada Home is Thilani verhuisd naar het Upakare Home, om voor de jongens te zorgen en wat aan dagbesteding te organiseren met ze. Voornamelijk knutselwerkjes. Thilani is opgegroeid in het Suhada Home en kan nu Sunethra weer helpen. Ze krijgt een ‘salaris' voor wat ze nu doet in het Upakare Home.

De jongens waren blij met de kerstgroet, die ik ook hier weer zelf kon geven. De kleding die ik meegekregen had van Kasper (vriend van Johan) viel erg in de smaak. Ook hier weer een gezellige verkleedpartij. Terwijl Sunethra nog even bezig was met noodzakelijke administratieve bezigheden hielden wij de jongens bezig met wat spelletjes; balspel, handklap spelletjes, hinkelen, boter/kaas/eieren. Als afscheid nog een toeter en toen moesten we gaan.

Ons tweede bezoek was aan het Sathkara Home. Hier wonen nu Ravi en Ashan, die eerder in het Upakare Home woonden. Ashan gaat er naar school en wij (de Schadeetjes) hebben hem als sponsorkind zodat Sunethra voor hem ook de schoolspullen kan aanschaffen die hij nodig heeft. Aan mij was de eer om hem zijn tas vol schriften en andere spullen te overhandigen. Het jochie viel bijna om met die tas vol dikke schriften.

Bij het Sathkara Home was de toilet en douche ruimte nu klaar. Er is een gebouwtje bijgekomen waar een keuken is en een eetruimte. Nu is er nog een wens om een muur te plaatsen achter het Sathkara Home zodat er niemand meer kan komen om spullen weg te stelen, wat nu zo nu en dan wel gebeurd.

Na dit bezoek gingen we naar Tisamaharama om daar 10 schooltassen te kopen en te vullen met schoolspullen, om vervolgens aan kinderen in Kataragama te overhandigen. Sunethra had voor één meisje een schooltas, maar er waren nog 10 kinderen waar ze graag een schooltas voor zou willen kopen. Van giften die we van verschillende kanten ontvangen hebben, voor aanvang van deze reis, konden we nu besluiten om deze tassen te regelen. Zo hadden we weer een volle maar zeer zinvolle en leuke dag. Die ik nu tussen de muggen aan het afsluiten ben, omdat het enige nog bruikbare stopcontact buiten onze hostelkamer, buiten zit.

Ik ben nu bezig de laatste 3 verhalen op het blog te plaatsen en dit gaat hier nog via een telefoonleiding zoals wij dit enkele jaren geleden kende. Geduld, geduld, en geen foto's erbij.