Lekker rustig gestart vanmorgen. Een heerlijk relax plekje hier. Behalve even lezen in mijn boek (ben niet erg opgeschoten ;-)) ook nog even wat telefoontjes gedaan. O.a. Manon gebeld die hier voor de stichting Carelanca een dagbestedings project aan het opzetten is voor gehandicapte kinderen, in een dorp net even ten zuiden van Galle. In januari hebben we met SEHH de plek bezocht waar dit evt. gerealiseerd zou kunnengaan worden. De huizen staan er al een poosje, leeg, wachtend op een zinvolle bestemming. Binnenkort gaat het project bij dit Metta Home van start met 10 kinderen, die doormiddel van huisbezoeken zijn geselecteerd. De kinderen wonen in de omgeving van het Metta Home en worden indien nodig opgehaald met een busje. Twee leidsters, die voor de dagelijkse (leerzame) dagbesteding gaan zorgen, krijgen nu nog een training. Begin november zullen de eerste kids gaan komen. Ik ben enthousiast over het project en de inzet van Carelanca om dit van de grond te krijgen. Omdat ik nu toch hier in Alutghama was, was dit een mooie gelegenheid om kennis te maken met Manon en te zien wat er in die 9 maanden was gedaan bij de 2 Metta Homes. Dus Siri, die net allemaal klusjes (waaronder bus wassen) bedacht had voor zichzelf, weer gecharterd en met een (ha… nog vieze bus) op weg naar Galle waar we Manon op pikten bij het station.

Het werd een gezellig, leuke ontmoeting. Genoeg te praten en vragen en als afsluiting samen ergens wat drinken. Inmiddels was het weer gaan regenen…niet gewoon hoor…met bakken kwam het naar beneden. De weg stond blank, niet normaal. Ik zag het maar positief; de bus werd nu vanzelf schoon ;-). Het is toch nog 1,5 uur rijden naar Galle en ook weer terug, dus ik had weer een leuke middag. Ik ben inmiddels aan dit verkeer gewend, ben het nog leuk gaan vinden ook J Het is net een attractie...

Nu zit ik mijn verslagje te schrijven en het ruikt toch lekker uit de keuken! Hans, ik denk aan je hoor. Siri’s vrouw kan heerlijk koken….zou jij erg van genieten ;-)